Ik denk veel na over hoe de digitale mogelijkheden die we hebben zich verhouden tot de traditionele materialen. Wordt het er beter van? Slechter? (uiteraard een onmogelijk te beantwoorden vraag, de context is doorslaggevend, en altijd weer anders)
Vanochtend had ik de werkbespreking van mijn illustratie-studenten. Eén van de opdrachten die ze gedurende het blok kunnen kiezen is om een digitale tekening na te maken met analoge materialen. OF andersom!
En dan op die manier ontdekt waarom een digitale kwast wel/niet fijner is dan een fysieke kwast.
Ik denk aan het oneindige vangnet wat digitale tekenprogramma’s bieden. Dat alles weer ongedaan gemaakt kan worden. Dat dat een deel van de focus wegneemt. Dat je trucs kunt bedenken om minder vangnet te hebben (alles in één laag? Niet gummen?) of er juist volledig gebruik van kan maken (alles tot in de puntjes verfijnen, nooit meer gum-lijntjes die doorschemeren)
Moet je het er bij zeggen, als iets digitaal is gemaakt maar erg zijn best doet er analoog uit te zien? Dat zou mogelijk verwarring schelen bij de toeschouwer. Ik begin wel:
Digitale tekening, 2 lagen, poging het te doen lijken op inkt en pastelkrijt
Digitale tekening: 2 lagen, wederom poging het te doen lijken op inkt en pastelkrijt. Maar laten we eerlijk zijn: in het echt zou ik nooit zo netjes kunnen kleuren.