Hallo lieve kijkbuiskinderen,
Het jaar is bíjna voorbij, en op de valreep is het tijd voor een illustratorlife update van December, maar als we toch bezig zijn prop ik er nog even wat hoogtepunten van dit jaar bij in. EN VAN HET DECENNIUM. Kan wel toch?
December illustratorlife
December was een drukke maand (ik ben niet de eerst die dat ooit zegt). Ik was vastbesloten vanaf half december rustig aan te doen of zelfs vrij te nemen, maar dat lukte niet. Wel om de meest fijne reden: veel leuk werk! Zoals dit:
En dit:
Op de 15e gaf ik een workshop in ‘De Teekenschool’.
Maar Anne, jij geeft toch nooit workshops? Want je kunt geen orde houden en je geeft niet genoeg om de educatie van dwarse kinderen en er gaan altijd spullen uit het raam, toch?
Ja, is helemaal waar. Maar de Teekenschool hoort bij het Rijksmuseum.
Dus om nou nee te zeggen tegen het Rijksmuseum…nou, nee! EN HET WAS SUPER LEUK!! Leuke zoete kinderen, prachtige ruimte (klassiek oud tekenlokaal met licht uit het Noorden) en goede begeleiding. We gingen letters tekenen, want de workshop hield verband met mijn tekenarij voor de Bromvliegzwaan.
Alle penseel-winnaars exposeren werk ik diezelfde Teekenschool. Schetsen voor de boeken die in de prijzen vielen. En ik dus ook. Ik kan dus min of meer zeggen dat mijn werk in het Rijksmuseum hangt, voor even 😉 (nog tot 16 februari 2020)
oké, voordat deze blog in één grote humble brag verandert, snel door met de rest van December:
Er waren kranten illustraties
En modeltekenen. Ik heb ooit op Academie Minerva gezeten, en ze behandelen hun alumni goed, want we zijn nog steeds welkom bij modeltekenen. Elk jaar is er de laatste les voor kerst een speciaal kerstthema.
2019 Illustratorlife
Mooi bruggetje naar de terugblik op heel 2019! Want ik houd van terugblikken, memoreren, lijstjes maken. Stukje subliminale van mijn control-freakerige aard.
Dit zijn de illustrator-zaken die 2019 mooi maakten
Leuke nieuwe samenwerkingen
“Leuke mensen, nieuwe projecten”. Als andere mensen dat zeggen wil ik ze wel eens in het gezicht slaan met een stoel. Doe niet zo VAAG! Maar nu zeg ik het zelf ook. Er komen elk jaar weer nieuwe opdrachten, artdirectors en kansen voorbij. Niet altijd duidelijk wáár ze vandaan komen, maar ik ben dankbaar voor alle kansen die ik krijg om te tekenen en samen te werken met mensen die een goede tekening weten te waarderen.
Aline – het tijdschrift
Mijn kindje, een echt tijdschrift! (gedeelde voogdij met de andere 7 tekenaars, natuurlijk). Pas toen ik het blad in mijn handen had, besefte ik me hoe cool dit eigenlijk is. Ik wilde altijd al blaadjes maken, maar vergat dat dan weer omdat ik óók illustraties wilde maken. En dan besef je je opeens dat je op de één of andere manier in de afgelopen jaren gelijkgezinden hebt bevriend die óók blaadjes willen maken, en dat het toen opeens echt gebeurde. Ik ben blij, en jij kunt óók blij worden door een abonnement te nemen 😉 Nee hoor, no pressure maar als je wilt mail naar redactie@aline.email
Kakkerlakje
Nog een boekje. Ik kende loopvis al langer en hield ze nauwlettend in de gaten. En toen vroeg loopvis-directrice Marije me om een boekje vol te tekenen. Het was warm en de deadline krap, mijn specialiteit! En het thema sprak ook erg aan: Frituur!
Je kunt de kakkerlakjes in veel boekwinkels kopen, of online. (mijn zusje illustreerde er ook één. En mijn zwager ook, en natuurlijk nog veel meer toffe illustratoren en schrijvers. Gaat dat zien!)
Studio in mijn eentje
Iets heel anders. Ik deelde een studio met Winda van WindaOntwerpt, maar zij ging er in januari uit. En toen zat ik alleen. Vond ik eerst wat ongezellig, maar inmiddels zou ik niet meer anders willen. Super leuk om af en toe iemand over de vloer te hebben die een dagje komt werken, maar wát een luxe om een ruimte helemaal voor mezelf te hebben. Ik ben introverter dan ik dacht, en omarm mijn innerlijke kluizenaar. Ook is het licht in deze wintermaanden prachtig, en het uitzicht over de stad nog altijd boeiend.
100 honden
In de laatste 100 dagen van 2019 wilde ik iets doen. Een project om aan mezelf te laten zien dat ik heus wel dingen af kan maken (want in 2020 wil ik veel dingen afronden).
Nou, ik ben overtuigd. Het kan. Ik schilderde 100 honden, naast opdrachten, andere projecten, op en neer treinen voor tekenklussen, een verhuizing, relationeel gedoe en af en toe een regenbui. Ik.ben.in.staat.dingen.af.te.maken!! Fijn om te weten.
Kaartenspel
Ik illustreerde een kaartspel voor beleidsmedewerkers. Klinkt suf, was het absoluut niet. Naast een leuke samenwerking, ook fijne plaatjes om te tekenen.
Bromvliegzwaan en Zilveren Penseel
En ja, we moeten het er toch weer even over hebben: De zilveren penseel! Dat maak je niet elk jaar mee. So wie so de beste verrassing van 2019. Inmiddels zijn de foto’s van de uitreiking opgedoken, en hier zie je dat ik écht verbaasd was.
Gelukkig was het niet de laatste keer dat ik met Arend kon samenwerken, want in 2020 gaat Arend het Kinderboekenweek geschenk schrijven. En ik doe de tekeningen, want daar lijk ik toch best goed in te zijn.
HET AFGELOPEN DECENNIUM-ILLUSTRATORLIFE
Ja, nou, jongens ik ben melancholiek. Want niet alleen een nieuw jaar maar een heel nieuw decennium. Het zijn maar data, zeggen sommige mensen. Is ook zo. Maar toch. In 2010 was ik 20, nu ben ik 30.
Ongeveer alles wat interessant en belangrijk is in mijn (illustrator)leven is in de afgelopen 10 jaar gebeurd. Ik ben überhaupt illustrator geworden in het afgelopen decennium. Bij mijn eerste opdrachten zat ik dagen in de stress, begon 5 keer opnieuw, vroeg me bij elk mailtje en contact af of ik wel de goede toon had en de juiste dingen zei. Nu zit het werken met deadlines in mijn handen, het gaat niet vanzelf, maar voelt wel als een jas die me past. En de illustraties zelf, die zijn ook een stuk beter geworden. Verder had ik mijn eerste expositie, maakte een eerste boek, heel veel vage zines die niemand kent, begon stripjes over mezelf te tekenen, won prijzen, ging voor illustratie-zaken naar het buitenland, werd een betere tekenaar, maakte tekenvrienden, en heel veel tekeningen. Dus eigenlijk veranderde er ook weer niet zo heel erg veel. Het werd alleen maar beter en mooier, eigenlijk.
Teneinde deze blog niet in emotionele tirade te laten eindigen, is hier een tekening van een figuur die mijmerend naar de hemel kijkt. Zowel voor- als achteruit. Dat idee.
Meer mensen die een beetje sentimenteel worden van dit soort data? Of ben ik de enige die op de laatste dag van het jaar oude foto’s gaat bekijken, lijstjes maakt van wat er dit jaar gebeurde, en wat ik volgend jaar hoop te doen. Nee toch? Vertel me je oudejaar-rituelen en sentimenten!
Voor nu: Rustig aan met vuurwerk, wees lief voor je huisdieren en huisgenoten en alvast een gelukkig nieuwjaar!
xxx A