Hallo daar lieve vrienden, Bij deze niet één maar twéé maanden in een maandoverzicht! Let’s go Augustus In had soort-van vakantie. Ik ga in de zomer nooit weg, liever in het voorjaar of najaar. Alhoewel dit jaar gewoon überhaupt niet,…
Lief dagboek, Het is juli, de bomen zijn groen, af en toe schijnt de zon en af en toe regent het. Is dit beter dan die bizarre hitte van vorig jaar? Ik vind van wel, alhoewel ik wel eens moet…
Lieve volgkinderen, Het is Juni (juno?) de terrassen zijn weer open en we mogen (gewaagd!) met meer dan één huishouden samenkomen. De wereld voelt niet meer zoals eerder. Misschien wordt het wel nooit meer zoals eerder. Ik moet er nog een…
(ja ik heb op bijna élke omslagfoto dezelfde jurk aan. Hij zit gewoon zo fijn) Lieve lezer, Daar zijn we weer met een update. Nog steeds is de wereld raar en anders, maar dat weten we nu wel. Ik had…
Hallo, het is de geïsoleerde illustrator die tot u spreekt! In de laatste 100 dagen van 2019 schilderde ik 100 honden, ik typte er al eerder iets over op deze blog (toen ik nog een paar honden te gaan had)…
Hallo lieve lezers, Hier weer de maandelijkse illustratorlife-update. Het illustrator-leven ziet er anders uit dezer dagen, maar dat weten we nou wel. April was de maand waarin het nieuwe normaal íetsje normaler begon te worden. Ik wende langzaam aan het…
“Ik zag iets in de krant” zei mijn moeder tijdens een zoveelste video-bel sessie. “Dat je een dagboek kunt opsturen naar de Groninger Archieven”. Ik houd van dagboeken, zoals jullie misschien weten (deze blog is er een semi-professionele uitingsvorm van)…
Mijn maandelijkse update over het illustratorleven, dat uiteraard in deze tijd wordt gedomineerd door binnen blijven en afstand houden.
EDIT: ik typte deze blog op 8 maart, en grapte over mijn kluizenaarsachtige toestand. En ik noemde in een bijzinnetje het coronavirus. Dat was vóórdat de vergaande maatregelen ingingen. Het kluizenaars-thema was zelden zo relevant. Hallo volgkinderen, Daar zijn we…
Soms denk ik dat tekenaars en stripmakers -een soort waar ik mijzelf ook zeker onder reken- écht niet met hun innerlijke leegte om kunnen gaan. Waarom? Omdat ze constant projecten verzinnen waar je je vrije uren mee kunt vol proppen….