In mijn vorige illustratorlife update typte ik gekscherend “Daar zijn we weer met een update over het illustratorleven van deze illustrator-met-kluizenaarstrekken”
Terwijl we toen nog helemaal geen quarantaine of social distancing hadden!! Ik was gewoon aan het kluizenaren (werkwoord) uit vrije wil.
En nu ben ik weer/nog steeds aan het kluizenaren, maar dan omdat het moet. Dit wordt een rommelige illustratorlife update, ik zeg het maar vast.
Want bij mij gebeurt precies wat er bij veel mensen gebeurt: Opeens is je werkleven anders. Ja, ik werk voor mezelf en dus niet op een kantoor dat opeens gesloten wordt, en als creatieve ZZP’er leef je altijd een beetje alsof de wereld morgen kan vergaan (althans, ik wel) maar toch. Het is anders nu. Live tekenklussen worden uitgesteld of afgezegd. Ik zou eind maart naar Parijs met Aline. Ik zou eind april op reis voor een ander project. Gaat allemaal niet door.
De ironie: Ik maakte (nét voor de persconferenties echt maatregelen begonnen aan te kondigen) illustraties voor tijdschrift ZIN over vakanties. En dat die altijd tegenvallen.
En dat je dus ook gewoon kunt gaan fietsen in je eigen land en dat dat óók mooi is. Zeer accuraat advies in deze tijden (wel afstand houden, ook op de fiets!)
Ik voel me raar. Iedereen voelt zich raar. Normaal kan ik mezelf na anderhalve dag raar voelen wel bij de kladden pakken en mijn innerlijke politieagent laten spreken ‘Nu gaan we weer gewoon iets dóen en een routine volgen’ maar dezer dagen kost het me zóveel moeite. Op instagram lijkt iedereen vreselijk productief en optimistisch. Als ik daar naar kijk bekruipt me het gevoel dat we allemaal minstens een nieuwe taal moeten leren en een boek schrijven. Heb duoLingo maar alvast gedownload
Ik tekende een supermarkt etiquette voor Hard//hoofd.
Lees veel nieuwsbrieven (maar niet over nieuws! Over illustratie-dingen) luisterde veel podcasts en tekende kleine boekjes vol.
Hier een schaalverdeling van afstand. Momenteel is alleen de corona-afstand acceptabel!
Blijf thuis, zorg goed voor jezelf en elkaar en tot de volgende!
Veel liefs,
Anne