Hallo volgers en lezers en chatbots die steeds reacties proberen te plaatsen op mijn blog,
Een paar weken geleden was het illustratie57, een illustratie-expoisite én festival op en rondom Academie Minerva Groningen. Mijn oude kunstacademie, vervuld met nostalgie was ik toen ik er weer eens rondliep. Niet alleen om de expo te bekijken, maar ook om een praatje te houden. De titel: ‘The illustratorlife: Lifestyle or coping mechanism’.
Nou, dat die vraag niet éénduidig te beantwoorden is, daar is deze blog getuige van.
Ik vertelde over dat je je gevoel van eigenwaarde en persoonlijk succes niet te veel moet koppelen aan je artistieke prestaties (En ondertussen doen we het allemaal) want dat werkt super als het goed gaat, maar is een beetje jammer als het minder goed gaat.
Verder hield ik een tirade over dat we tante Nel die weer vraagt ‘kun je daar nou een beetje van leven’ met haar gezicht in de schaal tijgernootjes moeten duwen. Of nee, dat kan niet, dat is te gewelddadig. Gewoon zeggen ‘Ja, dat kan’ en dan de ontluistering en verwarring aanschouwen.
Aan het einde van het praatje gaf ik een paar praktische tips, die hopelijk bijdragen aan inderdaad er van kunnen leven, of in ieder geval een zakelijke en houdbare houding te hebben in je creatieve werk. Dingen die handig zijn om te weten als je nog op een kunstacademie zit, of als je werkt als illustrator (of animator of fotograaf of welk creatief beroep dan ook) Tips die ik vooral van anderen geleend heb, met her en der een eigen toevoeging. Tips waar ik zelf naar probeer te leven (met wisselend succes) en die altijd handig zijn om even onder elkaar te zetten. Daarom bij deze:
Je leven bestaat niet alleen uit die ene creatieve inspanning, er is nog een heleboel ander werk wat ook moet gebeuren.
Als je op een kunstacademie zit en om je heen kijkt en denkt “jeetje, een klas van 30 mensen, het wordt druk op de kunst/ontwerp/illustratie-markt”. Er zijn altijd mensen die daadwerkelijk iets gaan doen met hun creatieve ambities
En ook mensen die iets anders gaan doen. En het is allebei prima!
Wees voorzichtig als je met vrienden en familie werkt. Ik maakte een keer iets voor een studie-onderzoek van een vriendin. Best een leuke tekening. Maar het studie-groepje knipte de illustratie in stukken en voegde gifgroene comic sans toe (jullie denken dat ik een grapje maak maar dat is niet zo). Wees gewaarschuwd. Spreek HEEL DUIDELIJK af wat je er voor wilt of doe het gratis en spreek heel duidelijk af hoeveel tijd je er in gaat steken (En dat mensen met hun tengels van de gifgroene comic sans weg moeten blijven)
Werk met verschillende tarieven. Eentje voor vrienden en familie (laag) eentje voor non-profit/kennissen (medium) eentje voor serieuze klanten (normaal) en eentje voor ‘Geen zin, maar verdient goed’ (Veel!)
Fuck exposure. Echt, we zijn allemaal meester over onze eigen exposure sinds we Instagram en YouTube hebben.
Zoek een paar vrienden die in dezelfde wereld werken, want dat is gezellig (samen kleuren is soms beter dan alleen)
Nooit koffie gaan drinken met mensen voordat het budget rond is. Zit je daar weer ‘Te kijken of we wat voor elkaar kunnen te betekenen’ terwijl het al snel duidelijk is dat er niks leuks of financieel succesvols op het programma staat. Daar gaat je tijd.
Nee, nou even serieus, want dit klinkt natuurlijk erg anti-sociaal en ongezellig. De eigenlijke tip is: Vraag -voordat je met iemand afspreekt om over werk te praten- even wat de intentie is. Gaan ze je inhuren, willen ze advies, is er überhaupt bugdet? Is niet zakelijk of afstandelijk, is handig want schept duidelijkheid. Wat niet wegneemt dat je vooral met mensen moet koffiedrinken tot je een ons weegt, als je daar zin in hebt.
Zorg dat je iets op internet hebt staan waar je mensen naartoe kunt sturen. (Zo ook tante Nel, als ze na “Kun je daar nou van leven” doorgaat met “Wat maak je dan” dat je zegt “Hier Nel, check mijn insta, elke dag updates!”)
Of in mijn geval “Lees mijn blog eens, tante Nel, misschien leer je er wat van”.
Tot de volgende keer!
xx
A