Al maanden zou ik mijn website updaten en steeds doe ik het niet (wie dit leest kan natuurlijk checken of ik het inmiddels wel heb gedaan).
Als ik er dan eindelijk aan begin blijkt dat ik niet maanden maar jaren achterloop, er staat nauwelijks werk van ná 2019 op. (En dat terwijl ik me sinds 2019 toch als een raket heb ontwikkeld). Ik fotografeer de bladen en boeken waarin recent mijn illustraties hebben gestaan en maak een lijstje van projecten die ik op de site wil hebben.
Het idee dat ik een etalage aan het inrichten ben met mijn ‘beste werk’ maakt me zelfbewust want ís dit het beste werk? Laat dit zien wat ik kan? Is dit wat ik wil laten zien? Ik blader door de oude (voor jullie onzichtbare) bladzijdes van mijn website en zie strips en tekeningen uit 2015, 2016. Mijn materiaalgebruik vloog alle kanten op toen, het was slordig op een niet-bewuste manier. Wel levendig, dat moet ik mezelf nageven. En misschien wat rauwer dan nu, dat mis ik, dat wil ik weer terug. Toen moet ik gedacht hebben: zat er maar meer consistentie in mijn werk, had ik maar een heel duidelijk handschrift.
Ik ben 2 uur bezig geweest en heb 3 nieuwe projecten online gezet, een recente opdracht voor de Trouw, het pandemieboek en ‘De man in de klok’. Het valt me mee, ik ben best tevreden. Al vind ik dat het op elkaar lijkt, mijn recente werk. Altijd die dikke inktlijnen, dezelfde soort kleurenschema’s. Vloog ik maar wat vaker uit de bocht, was ik maar wat experimenteler.
Het is ook nooit goed.