Hallo daar,
Op 1 februari was het #hourlycomicday
Dat is weer zo’n uitvinding om de stripmakers onder ons van de straat te houden. Je tekent over elk uur dat je wakker bent iets. In Amerika is het een ding, in Nederland niet zo. Ik vergaapte me aan de mooie resultaten die stripmakers maakten en deelden op Instagram (Een paar favorieten: zoek eens op Giulia Sagramola, Carson Ellis, Lucy Knisley). Vorig jaar deed ik het zelf ook, en dit jaar waagde ik opnieuw een poging, die je hier vandaag kunt teruglezen 🙂
Het was een maffe ervaring. Je doet gewoon je dagelijkse dingen, maar denkt ondertussen steeds ‘Is dit leuk voor een stripje?’ Of ‘Opzich was die situatie met die duif die langs vloog en waar ik toen die grappige gedachte over had wel leuk voor een stripje. Maar dat krijg ik niet in 4 plaatjes…gebeurde er verder nog iets wat wèl in 4 plaatjes past?’.
Gaandeweg begon ik ook na te denken over wat de toegevoegde waarde van zo’n experiment is. Waarom is het leuk/boeiend/interessant om een alledaagse dag van uur tot uur te verslaan? Om de dagelijksheid tot kunst (of : tot strip) te verheffen? Om vast te leggen wat anders langs je heen gaat? Om een kijkje in de keuken te geven van je leven? Om je teken-vaardigheden te scherpen? (dat laatste was bij mij zeker het geval!)
Zelf vind ik het elk jaar heel leuk om andermans strips te lezen, het voelt alsof je even één dagje mag meekijken in een leven dat anders niet open is voor publiek. Dat gezegd hebbende: Je weet natuurlijk niet wat er ècht gebeurt, of die stripmakers er niet vanalles bijverzinnen.
Ik zweer dat mijn stripjes allemaal waar gebeurd zijn! 😉
Oké, genoeg praatjes, door naar de plaatjes —> De strips zijn in het engels, want ik deelde ze op Instagram en daar spreekt iedereen Engels, en je wilt toch eens een poging doen relevant en populair te zijn hè…
Succes Anne een echt verhaal. Ik dacht bij mezelf “God als inspiratie bron” daar is oneindig veel te vinden/ontdekken.