Wie me op Instagram volgt, ziet wel eens een hond voorbij komen. Een geschilderde hond dan, want ik heb geen echte. Mijn zus wel, en als ik de kans krijg, poseer ik daar graag mee (hij is ook zó esthetisch).
Maar ik hou wel erg van honden. En je hebt ze in zoveel soorten. En kleuren. En maten. Zoveel diversiteit en variatie!
Maar elke keer dat ik een hond tekende, tekende ik ongeveer dit:
Zien we de overeenkomsten? Je tekent wat je kent, of iets in die geest.
Tijdens het maken van Aline, vergaapte ik me aan de muur met tekeningen van Ludwig Volbeda. Ik vond het heel cool dat hij langzaam maar gestaag de hele muur vulde met losse tekeningetjes die toch met elkaar samenhangen. Zou ik ook zoiets kunnen?
Nou, daar bestond nog de nodige twijfel over bij mijzelf. Want ik ben dus niet zo goed in dingen volhouden. Als in: Inktober, the #100dayproject…
Ik schreef ook eerder over waarom het niet lukte en wat ik de volgende keer anders zou doen. Ook dacht ik inmiddels iets meer te weten over hoe weerstand werkt, hoe je productief kunt zijn…dus ik besloot het te doen. En ik begon op 23 september, want op die dag duurde het jaar nog precies 100 dagen.
Leek me mooi, om op 31 december naar mijn 100 HONDEN te kijken en te denken ‘jeetje, 100 honden’.
En zo geschiedt. Tegenwoordige tijd, want ik ben nog niet klaar. Ben wel vastbesloten het te halen, en dan ga ik misschien wel een blogpost schrijven over welke mindblowing productiviteit-hacks me hebben geholpen dit project tot een goed einde te brengen ;).
De reden dat ik er nu pas over schrijf is trouwens ook omdat ik eerst redelijk zeker wilde zijn dat ik de deadline zou halen, voordat ik er over ging roeptoeteren op de interwebs. Beetje een betrouwbaar imago handhaven enzo.
Hoe ik het heb aangepakt tot nu toe: Deze zomer werkte ik veel met inkt, en merkte hoe fijn en overzichtelijk het is om een beperkt kleurenpalet te gebruiken. Het creëert meteen samenhang. En samenhang is wat ik moeilijk vind aan projecten die lang duren en/of meer dan 2 illustraties omvatten. Dus 4 kleuren en that’s it. Niet elke tekening heeft ze alle 4, liever niet zelfs. Dat wordt snel rommelig.
Ik maakte een lijst van 100 honden. Eerst alle soorten die ik uit mijn hoofd kon opnoemen, toen met hulp van Google. Per ongeluk zitten er wat types in die erg op elkaar lijken, maar gelukkig zijn ze met 100 dus alsnog is er genoeg variatie. Zoals de foxterriër en de Ierse terriër. Lijken net broers, en ik vermoed dat ze dat misschien stiekem ook zíjn.
Verder vind ik het lastig te bedenken wat die honden dan dóen. Je kunt ze niet 100 tekeningen lang steeds netjes laten zitten. Dus af en toe wordt er een worst gesnaaid, of over een bloemenhaag geplast.
Als het project af is vertel ik hoe dat gegaan en gelukt is (ALS het lukt). Ik kan helaas geen hond adopteren om het te vieren, dat mag niet van mijn huisbaas. Maar ooit, als ik er wel één adopteer, zou hij er best zo uit kunnen zien:
xx
A